G'day Mate!

Het begint een beetje routine te worden om elke twee weken een verslag voor jullie te schrijven, en ook dit keer heb ik weer genoeg te vertellen. Er zal hier en daar weer wat geschrapt worden, maar dat vertel ik jullie allemaal graag in real life onder het genot van een lekker biertje.

Dit keer ging mijn leven als backpacker even echt not over roses. Nadat ik het vorige verslag had gepost kreeg ik bericht dat het niet goed ging met oma en ze dat weekend niet zou halen. Twee dagen later werd ik wakker met het bericht dat het over was. De andere kant van de wereld was opeens nog verder weg. En ookal had ik van tevoren afgesproken dat ik niet naar huis zou komen, het was wel het eerste wat in m’n hoofd kwam. Uiteindelijk besloten hier te blijven, wat gepaard ging met wat tranen, en ook nu ik dit schrijf krijg ik weer waterige ogen. Gelukkig heb ik goed afscheid genomen toen ik vertrok naar verwegistan. Die zaterdag (1 maart) vertrok ik in de middag naar Sydney en heb ’s ochtends even met de hele familie Schwering geskypt en dat deed me wel goed.

Eenmaal in Sydney was het nog wel even moeilijk, maar realiseerde me ook dat ik wel moest blijven genieten. Ik ben die maandag met de gratis stadstour van het hostel meegegaan. We waren met een beste grote groep dus genoeg aanspraak. We liepen via hydepark naar de botanical gardens en vervolgens door naar het opera house en de harbour bridge waar ik echt het gevoel kreeg dat ik in Sydney was. Vervolgens liepen we door naar een grote shoppingmall waar ik al snel afgeleid raakte door al het leuks in de etalages. Ik was zelfs zo afgeleid dat ik de gids en de hele groep uit het oog verloor. De hele shoppingmall doorgelopen maar kon m’n groep niet meer vinden. Gelukkig had ik een plattegrond met de route dus heb ik de stadstour in m’n eentje afgemaakt. Het enige wat ik zelf moest bekijken was de Darling Harbour. Doordat ik de groep kwijt was miste ik wel een gratis biertje, waar ik eigenlijk nog het meest van baalde. Verder was het in Sydney de hele tijd grauw, grijs en regenachtig. Hierdoor heb ik de bekende stranden nog niet gezien, maar ach dan heb ik nog wat te doen de laatste dagen van mijn reis en kan ik meteen nog wat sproeten kweken voordat ik vertrek.

Na Sydney heb ik decadent een vliegtuig gepakt naar Melbourne. Op het moment dat we aan het begin van de startbaan stonden en het vliegtuig elk moment gas kon gaan geven kregen we bericht dat we niet mochten vertrekken. Er was een grote onweersbui waar we op moesten wachten en vertrokken daardoor een uur later. Uiteindelijk toch aangekomen in Melbourne en ik belande in een superchill hostel waar je ’s ochtends je eigen pannenkoeken kunt bakken, gratis en voor niets. Als backpacker moet je toch op de centen letten. Al blijk ik toch een decadente backpacker te zijn. Waar iedereen ’s avonds lekker een kom van die noodles waar je alleen heet water bij moet gooien zit te eten, maak ik stamppot broccoli en eet ik rustig een broodje brie in plaats van droge crackers zoals een echte backpacker zou doen. We moeten natuurlijk wel blijven genieten. In Melbourne heb ik een avond afgesproken met Talya, een Canadees meisje wat ik ontmoet heb ik Nieuw-Zeeland. We hebben lekker kangoeroeburgers gegeten. Voor de gene die het interesseert het lijkt qua structuur en smaak een beetje op hert. Daarnaast heb ik in Melbourne het Olympisch park bezocht waar ook het stadion staat van de Australian open. Ik dacht meteen weer even terug aan de Olympische Spelen in Londen en hoe leuk het daar was. Op zondag heb ik een tour gedaan naar de Great Ocean Road. Ik zat in een bus met veel verschillende nationaliteiten en leeftijden wat echt heel leuk was. Tijdens de tour hebben we wilde koala’s gespot en hebben we natuurlijk de 12 apostles bekeken. De laatste dag in Melbourne gebruikt om m’n trip langs de oostkust uit te stippelen en op een paar dagen na had ik het op papier. Omdat het mooi weer was pakte ik de tram naar het strand, maar eenmaal daar aangekomen was het bewolkt. Naja even lekker uitwaaien dan maar in plaats van bruin worden.

Na Melbourne zette ik m’n weg voort richting de outback. En ook hiervoor pakte ik lekker het vliegtuig naar Alice Springs, waar het alles behalve bewolkt was, wat een hitte. Ik werd opgehaald door een shuttle van het hostel waar ik meteen wat mensen ontmoette van de tour. De volgende dag werden we om 05.30 opgehaald voor the rock tour. Er waren in totaal 4 bussen met 20 mensen en wij kregen Tom als tourguide. We hadden een leuke groep en dat was maar goed ook want we zouden heel wat uren in de bus spenderen. Tom had ook supersoakers bij zich en telkens als we een bus inhaalden moest die beschoten worden. De eerste dag van de tour zijn we naar Kings Canyon geweest en hebben daar een 3 uur durende wandeling gemaakt. We moesten daarvoor 3 liter water meezuilen vanwege de hitte. Vervolgens gingen we op weg naar de campground en onderweg dachten we allemaal Uluru te zien. De bekende rots in the middle of nowhere. Maar dit bleek gewoon een rots te zijn die je op meer plekken op de wereld kunt zien. Had Tom ons toch mooi te pakken. Eenmaal bij de campground, naja campground er was eigenlijk niks behalve een hokje van platen met een gat in de grond en een overkapping voor heftig weer. Enfin op de campground kregen we uitleg over hoe de swag klaar te maken. Een swag is een soort slaapzak om in te slapen in de buitenlucht. Vervolgens kregen we ook uitleg hoe we dieren uit onze swag konden houden. We moesten een dikke lijn trekken met een schep om onze swag tegen slangen en zout strooien tegen insecten. Ik en m’n tijdelijke vrienden van de tour hadden meteen zoiets van jaja, bekijk jij het ff. Maar er waren toch mensen die braaf zijn advies opvolgden. Achteraf bleek het inderdaad bullshit te zijn, en was ik blij dat ik niet met een schep en een zoutvaatje in m’n handen had gestaan. Na een korte nacht in de buitenlucht moesten we om 5 uur opstaan en vertrokken we naar de volgende campground. Hier konden we even douchen en vervolgens ging we naar Kata Tjuta oftwel de Olga’s. Heel interessant om te zien en ook hier maakten we weer een flinke wandeling met weer en flinke lading water. Het eindigde in een steil stuk omhoog, maar dit was zeker de moeite waard want het uitzicht was erg mooi. De volgende stop was het culture center waar we meer leerden over de Aboriginals en Uluru. De laatste stop was zonsondergang bij Uluru waar we genoten van een lekker koud biertje. Ondertussen maakte Tom het avondeten, wat net als de avond ervoor zeer smakelijk was. Na de zonsondergang moesten we weer een stukje terug rijden naar de campground en bouwden we een feestje in de bus. We draaiden lekkere muziek en Tom speelde met de lichten en wij zwaaiden onze zaklampen in de lucht. De andere bussen die al op de campground waren hadden jaloers blikken. Achja niet elke bus kon ook zo leuk zijn als de onze. We konden weer lekker even douchen om vervolgens weer de swag klaar te maken en de nacht weer door te brengen onder de sterren. Ook de laatste ochtend werden we weer om 5 uur gewekt en gingen we weer naar Uluru om de zonsopgang te bekijken. Na de zonsopgang gingen we dichter naar Uluru om de base walk te doen, een 2 uur durende wandeling om die hele rots heen. Gelukkig was er onderweg een tappunt dus hoefden we dit keer maar 1,5 liter water mee te nemen. Vervolgens begonnen we weer aan de rit terug naar Alice Springs en maakten onderweg nog een stop op een kamelenboerderij waar je een ritje kon maken. Aangezien ik in Egypte en Abu Dhabi al op een kameel had gezeten heb ik dit keer even overgeslagen. Tegen 17.00 uur waren we weer in Alice Springs en na een lekkere douche en even wifi gingen we met de hele groep naar The Rock Bar. Hier hebben we met z’n allen gegeten en biertjes gedronken. Deze avond kreeg team #swag ,waar ik onderdeel van was, nog een gratis kan bier. Deze hadden we gewonnen door de meeste punten te scoren tijdens de quiz op de terugweg. De volgende dag vertrok iedereen weer naar alle uithoeken van Australië. Ik ging als enige naar Cairns en die vlucht vertrok pas om 17.20. Zat ik dan in m’n eentje in de receptie omdat we wel om 10 uur moesten uitchecken. Maar elke nadeel heeft z’n voordeel want de manager heeft korting voor mij geregeld voor een tour die ik wil doen aan de oostkust.

Momenteel ben ik dus in Cairns waar ik morgen een duiktour ga doen op de great barier reef. Daarnaast heb ik m’n hele trip langs de oostkust min of meer geboekt en vast staan. Normaal was mijn motto; the best plan, is no plan. Maar omdat ik een strak tijdschema heb, kon ik niet onder een planning uit. En ach het is de moeite waard want dan kan ik in ieder geval bij het leukste weekend van het jaar zijn. De komende tijd zullen mijn activiteiten vooral bestaan uit chillen op een zeilboot, crossen in een jeep op het strand en bakken in de zon. Jaloers? Terecht!!