Een nieuw begin

Jaja dames en heren het is weer zover! Een verhaal uit patattenland!

Nadat ik een lekker weekje in Hotel Mama had vertoeft moest er weer gewerkt worden! En ik kreeg maandag meteen het goede nieuws dat ik dinsdags en het weekend vrij zou zijn! Dat was mooi want dan kon ik weer rustig beginnen met mijn pasgeholpen teentje. Ik begon met kamers schoonmaken en dan vanaf een uur of 3 moest ik kamers controleren en de afdeling afsluiten. Prima te doen, al is het wel erg eentonig werk!

Dinsdags eerst lekker uitgeslapen en daarna besloten om eens ff de winkels te gaan bekijken! Na de grote winkelstraat waar alle welbekende winkels zitten was ik er wel weer klaar mee! Ik ben der toch dik 3 uur mee zoet geweest. Winkeltje in winkeltje uit, mezelf inhouden om wat te kopen, want echt wat nodig had ik niet en ook ik leef eens een keer zuinig in plaats van alles maar te kopen wat ik wil. Daarnaast begon het teentje aan de andere voet ook behoorlijk pijn te doen.aan het eind van de middag maar weer een filmpje gekeken voor de verandering en de dag chillend voortgezet om mijn teen niet zo ver te laten komen als de vorige.

De rest van de week gewoon gewerkt en mijn teentje kreeg het toch zwaar te verduren. het vrije weekend kwam dus als geroepen. En weekend heb ik ook flink gehouden met veel gezelligheid!

Maandags moest ik weer openen, ik heb het bijna helemaal alleen gedaan met een paar aanwijzingen maar die waren niet noemenswaardig. Ook dinsdag moest ik openen en toen heb ik het helemaal alleen gedaan zonder toezicht en dat was helemaal goed gegaan. Gelukkig maar want anders had ik me een echte kneus gevoeld. Na het openen nog een paar kamers schoongemaakt en dan om 15.00 naar huis.

Woensdag moest ik om 9 uur beginnen, voor het gevoel met het goede been uit bed gestapt en ik ging de dag vrolijk tegemoet. Nou dat gevoel verdween als sneeuw voor de zon want ik had een lekke band. Okej, en nu? Nou dan maar met het openbaar vervoer. Dus ik met de tram naar Station Berchem, dat is vlakbij en vanuit daar gaan er veel bussen! Natuurlijk wist ik niet welke bus ik moest hebben en met mijn volle verstand naar de plattegrond gelopen waar alle bus en tramlijnen op staan.
Nou van die warboel werd ik niet wijzer! Ondertussen al druk bellend met Nederland om via de routeplanner iets uit te stippelen. Ondertussen mijn alleraardigste (uhum) manager opgebeld dat ik wat later zou komen!
Met mijn liefste glimlach aan een aantal buschauffeurs gevraagd welke bus ik moest nemen, maarja deze buschauffeurs waren natuurlijk weer van die sterotypen en zeiden met een schaapachtig hoofd dat ze het niet wisten. Uiteindelijk van moeders de route gekregen maar dan zou ik 45 minuten onderweg zijn. En natuurlijk was de tram net vertrokken.
Na meerdere diepe zuchten maar besloten te gaan lopen. Onderweg alle vloekwoorden in m'n hoofd voorbij laten komen, en ik vroeg mezelf af wat ik in godsnaam hier deed als alles me zo tegen zit. Nou uiteindelijk maar een half uur te laat op het werk maar de vrolijkheid waarmee ik opgestaan was, was totaal verdwenen. De dag overleeft en op het werk maar even uitgezocht hoe ik met de tram terug moest komen en binnen 25 min was ik thuis.

En daar stond het makke ijzeren paard op mij te wachten! Ik wilde het probleem zo snel mogelijk verhelpen aangezien ik het fietsje wel nodig had. Nou aangezien we hier geen fietspomp hebben maar even naar de onderbuurvrouw gegaan. En die wilde mij wel helpen. Voor de fietspomp moest ze ff naar de schuur. In Belgie bevind die zich natuurlijk niet in de tuin maar 100 meter verder op. Eerst de straat oversteken en vervolgens staan daar allemaal schuren. Nou ik dacht daar komt zo'n mooie fietspomp uit, maar nee hoor zo'n gebrekkig fietspompje wat ze van net zo'n gebrekkige fiets af moest trekken! En daar moet ik mijn platter dan platste band mee oppompen? Nouja beter iets dan niets en vol goede moed liep ik naar de fiets. De buurvrouw wilde het perse zelf proberen en ik liet haar rustig haar gang gaan. Er kwam geen resultaat dus ging ik zelf aan de slag. maar wederom geen resultaat! Toen kwam mijn buurvrouw met een pomp aan die duidelijk niet voor fietsen bedoeld is, maar goed he ik liet haar maar want ze hielp me tenslotte. Mijn maffe buurvrouw (want dat is ze) sprak nog een man aan die verder in de straat woont. Zou dit dan mijn redder zijn? Helaas, ook hij kreeg geen lucht in mijn band. Dus nadat ik de hulptroepen vriendelijk bedankt had maar naar de fietsenmaker gegaan. Deze kwamen met het heugelijke nieuws dat de binnen en buitenband vervangen moest worden! het was dus ook niet zo gek dat we geen lucht in de band kregen. Daarbij zou het ook nog rond de 30 euro gaan kosten en dat ie vrijdagavond klaar was. Yes Antwerpen is so the place to be!
(uhum)'s avonds was ik echt ff depressief en was ik er echt helemaal klaar mee! En maar op tijd gaan slapen!

Donderdags was ik gelukkig weer een dagje vrij want mijn voetje gaf een duidelijk stopteken. De hele week maar met mijn voetje in de soda en toch mocht het niet baten. Vrijdagochtend dus maar meteen gevraagd wanneer ik het beste naar de dokter kon gaan, en gelukkig kwam het vanaf maandag wel uit. Gelijk een afspraak gemaakt en nog even 3 dagen pijn lijden. Vrijdagavond mijn fietsje weer opgehaald, ik was gelukkig net op tijd, want ze stonden op het punt om te sluiten.

Zondags moesten Ferry en ik de hele afdeling alleen draaien want de managers waren weg. Heerlijk!! Ik had wel helse pijn in mijn voet maar toch was dit mijn leukste dag tot nu toe! Die dag had er een grote groep studenten uitgecheckt en de gangen en kamers waar ze op zaten lagen vol met pizzadozen, blikjes, flessen en andere teringzooi. Ferry en ik zijn dus maar eerst met een kar met vuilniszakken alle verdiepingen langs gegaan om de grote teringzooi op te ruimen, want als de kamermeisjes dat ook nog moesten doen zou het nachtwerk worden. Uiteindelijk 5 volle vuilniszakken verzameld en de meisjes waren ons erg dankbaar.Ik had die dag de leiding en had de diensttelefoon. Ik werd voor alle problemen van de housekeeping klein en groot gebeld. Veel regelen en dingen oplossen en ondertussen alle kamers controleren.
Vanwege de drukte was ik pas om 18.30 klaar omdat ik de afdeling moest afsluiten, maar ik had er geen probleem mee.

Maandag was de dag van verlossing! 's ochtends op tijd de trein gepakt naar deventer en van daar uit met pa meegereden naar Borne. Samen met Pa een rondje Twente gedaan voor van alles en nog wat. Om 15.40 moest ik bij de dokter zijn, en hij heeft mij verlost van de pijn! De volgende dag schrok ik me dood toen mijn pa ook nog thuis was. Hij had zo last van z'n rug dat ie niks kon. Een grote kneuzenfabriek in huize schwering dus. Zaten we dan allebei op de bank.
De rest van de week lekker genoten van het zonnetje, menig terrasje bezocht en menig frisse versnapering genuttigd en vooral vollop gezelligheid!

Toen moest ik 's maandags weer naar Antwerpen. En met volle tegenzin stapte ik in de trein en ondertussen denkend hoe ik het toch leuk ging maken. Nou ik had besloten dindsdag als een nieuw begin te zien! Geen last meer van het voetje, nieuw kapsel, schoon bedje en kamer dan moet het toch goedkomen! En vandaag is dat nieuwe begin ook goed begonnen. Ik mocht de hele dag in m'n pak rond paraderen en ik ben nu ook af van het hele dag kamers poetsen. Laten we hopen dat het het begin is van iets moois!

Saluukes uit het land er manneke pis!
XX

p.s. ik ga nu proberen wat foto's van m'n appartementje op deze site te zetten!